Twee geoefende handen wandelden snel langs de kledinghangers van het uitverkoop-rek en viste er behoedzaam een grijs viscose shirtje uit. Met de woorden “Deze zou u echt even moeten passen,” duwde de verkoopster vakbekwaam een hand tegen Jannie’s onderrug en dirigeerde haar naar de paskamer.
Ze bekeek zichzelf in de passpiegel en draaide twee keer rond. “Hm… valt het niet te ruim?”
“Het staat u fantastisch!” betoogde de verkoopster zonder blikken of blozen. “Maakt u zich geen zorgen, met wat calorieën erbij tijdens de feestdagen zal het u ongetwijfeld als gegoten zitten.”
“Wat wilt u daarmee zeggen?!” reageerde Jannie geërgerd en keek de verkoopster aan die zelf haar BMI-grens al lang geleden ruimschoots had overschreden.
“Mijn jarenlange ervaring is dat calorieën heel kleine beestjes zijn die uw kleding ongemerkt laten slinken,” hoorde ze de verkoopster nog grijzend zeggen.
Ze verliet de winkel, zonder ook maar een krimp te geven.