Haar bijziendheid zorgde vaak voor indrukwekkende taferelen, die voor anderen verborgen bleven.

Bril afzetten, en boze, droevige of wanhopige mensengezichten kregen een neutrale uitstraling. De onverzorgde, kettingrokende, alcoholistische buurvrouw werd de Mona Lisa. Meeuwen werden adelaars. Grasvelden werden groene zeeën.

Op een zonnige herfstmiddag ging ze op een bankje in het park zitten. Toen ze haar bril afzette, veranderde het hele park als bij toverslag in een openluchtmuseum. Ze bevond zich ineens midden in een impressionistisch schilderij van Monet of Pissarro.

En daar kwam ineens zomaar een schattige chihuahua aanrennen.
Ze strekte een arm uit om hem een aai over z’n bol te geven.
Het ging echter om een pitbull die dat voor een vijandig gebaar aanzag.
Één flinke sprong en hij beet zich vast aan haar keel.

Vlak voordat ze naar de hemel der bijzienden opsteeg, hoorde ze het aanstormende baasje nog verontschuldigend roepen:
‘Dat doet-ie anders nooit!’