Zitten er in het brein van de mens bubbels?

Hoe komt het dat sommige herinneringen er zich als in een bubbel opslaan? Soms spat een bubbel uit elkaar en schiet je iets nooit nog te binnen.

Er zijn beelden uit het verleden die lang bijblijven. Soms zijn het fragmenten uit boeken of films die blijven rondtollen in je hersens.

Voor Ken Russell blijft het in 1970 bij een Oscarnominatie voor zijn verfilming van de roman van D.H. Lawrence ‘Women in Love’ maar Glenda Jackson sleept als beste actrice het beeldje in de wacht.

In de film wandelt ze met haar zus naar een hoge boom met een schommel. Terwijl één van de zussen heen en weer wiegt zingt ze het liedje: ‘I m forever blowing bubbles’.

Het liedje zit als een bubbel in mijn hoofd en is onlosmakelijk verbonden met schommels die met kettingen aan hoge bomen zijn bevestigd.