Dag grote zus,
Het is vandaag een beetje een droevige verjaardag maar toch maakt hij mij blij.
Droevig omdat het precies dertig jaar geleden is dat onze lieve moeder heenging.
Blij als ik aan haar terugdenk wanneer ze vrolijk was.
Weet je nog hoe uitbundig ze kon zijn wanneer op zondagmiddag haar broers en haar vader, onze Bompa, kwamen kaartspelen?
Ze speelden dan warempel voor geld maar het waren maar kleine centjes.
Wat konden ze een leven maken bij hun spel: bij winst werd er gejuicht, bij verlies gebromd.
Wij maakten ons dan meestal uit de voeten en waren nooit lijfelijk bij het spel aanwezig. Op het moment dat onze woonkamer tot een gokpaleis werd omgetoverd, waren wij meestal uithuizig naar een jeugdvereniging of een sportgebeuren.
Zelf stopte ik toen mijn kleingeld in een grote spaarbokaal.
Op een dag vond ik in de buffetkast van de eetkamer een duidelijk goed weggestopt sigarenkistje.
Ik wist dat de ooms en de bompa er duchtig op los rookten bij het kaartspel maar hun rookgerei lag elders opgeborgen.
Toen ik het sigarenkistje opende zag ik dat het vol zat met muntjes. Het waren de zuurverdiende centjes die moeder met haar kaartspel had vergaard.
Ik heb het nooit gewaagd er ook maar één geldstukje uit te vervreemden want ik weet wel zeker dat alles nauwkeurig werd nageteld voor en na het spelen.
Hoe dikwijls hebben wij het ons al niet afgevraagd, en ook vandaag nog. Mocht er al een hemel bestaan, zouden ze daar dan ook samen aan het kaarten zijn?
Ik heb vandaag eens omhoog gekeken en ja hoor in mijn fantasie zag ik ze voorbijkomen op een wolkje: ons ma met haar sigarenkistje.
Liefs.