Beste Cliff,
Ik snap dat het soms zwaar is, je tegen iedere stap die je zet opziet. Het is een enorme onderneming en het zal even duren voor je er weer bovenop bent. Toch wil ik je vragen door te zetten, ik heb vertrouwen in je en geloof dat het goed komt.
In je tocht is het verstandig om je doel voor ogen te houden, kijk naar boven vindt houvast en besef dat ik je nooit zal laten vallen. Nu en dan, heel even, kun je terug kijken naar beneden, maar doe dit in het besef dat dat je inzicht biedt in wat je al hebt bereikt. Doe het omdat het je tips kan geven in je route omhoog. Je mag je angsten voelen, je mag je angsten uiten, maar laat diezelfde angst altijd een drijfveer zijn om je weg te stuwen. Weg van daar waar je was. Boven zal je ruimte vinden, ook al is dat nu onzeker. De route is nu zwaar maar boven is het licht.
Klim, schakel over op steeds een andere lijn. Je hulplijn, je (ver)zekering. En wanneer je vastloopt, knip dan dat woord in tweeën. Loop, vast, stijg totdat je overstijgt en dan, dan heb je mij niet meer nodig Cliff.
Hanger