Geen idee had ie wat die met die twee flamingo’s aanmoest. En in deze dierentuin waren er ook maar twee. Hierdoor had hij ook alle tijd om ze te observeren. De verzorging was makkelijk en kostte weinig tijd. Over één ding was hij het eens, ze waren meer dan sierlijk zoals ze gracieus over het water bewogen.
Die zaterdag avond keek hij naar een dansprogramma op tv, het boeide niet echt, het enige wat er aan kon boeien was het feit dat alle dansers zo synchroon mogelijk moesten dansen. “Nou dat doen mijn flamingo’s beter” riep hij hardop. Even dacht hij na. “Ha, dat is het , misschien kan ik… ”
Met veel geduld en passie begon hij zijn flamingo’s te trainen.
Een jaar later trok de dierentuin veel bezoekers. Ze kwamen allemaal maar eigenlijk voor één ding. De verbazingwekkende goed gechoreografeerde uitvoering van twee flamingo’s.