In de Andes woonde in de jaren zeventig een vrouw die meer dan honderdtwintig jaar oud was.
Ze dronk sinds haar tiende levensjaar elke dag zwarte koffie. De dagelijkse consumptie liep op tot om en bij de twee liter. Ze rookte ook de pijp. Maar dat deed ze pas veertig jaar. Ze begon ermee toen haar man zaliger stierf op tachtigjarige leeftijd.
In dezelfde jaren zeventig was er in ‘s-Hertogenbosch een koffiezaak. Een bord op de stoep droeg het opschrift: ‘Welkom in onze koffiebar. Hier drink je de vieste koffie ooit. Onze koffie is bar slecht. Je bent gewaarschuwd!’
De bar zat stampvol. Er kwam een groep jonge mannen naar buiten. Ze brulden: “Bah – niet te zuipen, dat brouwsel!”
We hadden net elders een lekker bakkie gedronken. Toch vonden we dit bord één van de beste reclamestunts ooit.