Toen ze weer thuis waren, straalden ze beiden van geluk. Ze glimlachten onophoudelijk van oor tot oor. Iedereen zag onmiddellijk aan hun gelukzalige gezichten dat de trip door Azië zeer geslaagd geweest moest zijn.
Maar wat alleen de kaboutertjes wisten was dat ze zo straalden omdat ze eindelijk weer eens in hun eigen heerlijke Auping Auronde konden slapen, eindelijk weer eens stamppot konden eten, eindelijk weer eens in de achtertuin konden zitten, eindelijk weer eens hun katten konden strelen en vooral eindelijk weer eens van het geklaag konden genieten van mensen die het goed hadden.
Het enige waar ze een tikkeltje verdrietig van werden, was de debiele programmering op de Nederlandse televisie.
Maar gelukkig hielden ze van lezen en doken ze ieder in hun eigen exemplaar van De uitvreter. Ja, die Nescio hoefde destijds niet de hele wereld af te reizen om de essentie van het leven te begrijpen.