Het zou een superreis worden. Met zijn tweeën, eindelijk, na 21 jaar. Een cruise! 14 dagen Middellandse Zee. Ontbijt op bed, zon, cocktails, captain’s dinner, te veel. En ze zouden weer dansen. Dansen en deinen, zoals toen. Stralend gingen ze aan boord. Zij keek hem aan en zag hem. Breedgeschouderd, breedgekind, blikkerende tanden. Hij haar. De curven van haar lichaam, het golvende haar, ogen die versmolten met de azuurblauwe zee. Zoals toen.
Na drie dagen was het tij gekeerd. Zwijgend over hun cocktail starend naar de schepen die verschenen aan en weer verdwenen achter de kim. De boeg van het schip sneed schijnbaar moeiteloos door het water. Maar zij voelden zich alsof ze door het water waadden, dat langzaam steeg en het voortgaan steeds meer bemoeilijkte. Weldra zou het aan hun lippen staan. Maar zoals ze al 21 jaar gewend waren geweest, hielden ze dapper een glimlach op de lippen.