Aanvankelijk dacht ik dat het slechts leugentjes om bestwil waren. Gaandeweg ontdekte ik er een systematiek in, die duidde op een gestructureerd levenswerk.
Zo houdt ze hardnekkig vol dat haar hond een kat is. Niets overtuigt haar van het tegendeel. Dat arme beest, dat ze ook nog eens Felix noemt, krijgt constant kattenvoer. Toegeven dat het een hond is, beschouwt ze waarschijnlijk als een afgang.
Het heeft er denk ik mee te maken dat je leven in één klap geheel zinloos wordt als je toegeeft jarenlang systematisch dezelfde tegenstrijdigheden, idioterieën en larie te hebben verkondigd.
Onlangs belde ze me op, na een sneeuwbui in januari, met de mededeling dat haar hele tuin ineens in bloei stond. Op mijn mededeling dat ik de volgende dag een bos dahlia’s af zou komen knippen, antwoordde ze dat ze die helaas al aan de buurvrouw had beloofd.
Gods wegen zijn soms wel erg duister.