Zittend aan het strand, dromend over verre reizen zie ik een plastic fles opduiken uit de golven. Mijn gedachten gaan terug naar een voorval, een paar dagen geleden. Drie postbodes gelijktijdig in de straat en op mijn tuinpad kwamen ze elkaar tegen. Alleen de fietstassen maakte ze herkenbaar. Geen had de uitstraling van de oude postbode, een als gezagdrager uitziende strenge doch vriendelijke man die twee keer per dag zijn rondgang maakte. Echte mannen met een scherp oog voor het vrouwelijk schoon en een enkeling (daar kwam ik vele jaren later achter) voor kleine jongetjes. Zij werden te duur!! Waarschijnlijk een eufemisme om erger te voorkomen. Nu zijn er één vrouw en twee mannen in actie. Nou ja mannen, het beste is er af, uitstraling ontbreekt.

De fles spoelt aan. Ik pak de fles op en draai hem rond. Zit er een briefje in? Neen! De verwachting is getemperd.