Het bleek een gat in de markt te zijn: een kapsalon voor mensen met extreme winderigheid.
Lange tijd was het een verzwegen probleem geweest, maar de laatste jaren werd het sociale isolement van deze mensen steeds beter in kaart gebracht.
Werk vinden was heel moeilijk; meestal waren ze dan ook werkzaam in koeienstallen, varkensstallen en mestfabrieken. Daar konden ze gewoon zichzelf zijn.
Naar de bioscoop of naar het museum gaan was gewoon uitgesloten, want dan werden soms zelfs de hulpdiensten gebeld, omdat men dacht dat het riool ontploft was.
Maar vorig jaar werd dan eindelijk een kapsalon voor deze vergeten groep kwetsbare mensen geopend.
Door weer en wind togen ze er vanuit het hele land naartoe.
Een knipbeurt was voor de slachtoffers van deze aandoening echt een dagje uit, een verademing.
En de eigenaar van de kapsalon, die kreeg een standbeeld midden in de stad. Met mondkapje en al.