Ik kijk in de spiegel en zie jou, mijn ideaalbeeld. Alleen daar kan ik je zien.

Als ik verder rond kijk zie ik alleen trieste dingen.

De wereld is een akelig ding, te veel mensen zijn slecht of minstens niet zo goed als het zou moeten.

Er is honger, droogte, verwoestende branden. Zal de natuur ons vernietigen?

Oorlogen worden gevoerd, hoe is het mogelijk elkaar zo te bestrijden, volkeren worden uitgeroeid.

Hoe kan het zijn dat mensen onderling elkaar bedriegen, het leven zuur maken,
kinderen misbruiken en dat alles onder de slogan “alles moet kunnen.“

Mijn ideaalbeeld ziet er anders uit, als ik naar je kijk zie ik de aarde met de zon, tevreden mensen, warmte onderling.

Harmonie, spelende kinderen, rijke landen die delen met de armen, gelukkige mensen, zo zou het moeten zijn.

Wat kan ik daar aan doen? Als ik jou zie weet ik het zeker, ik ga het goede voorbeeld geven.

Dan zal ik mensen gelukkig maken door te delen wat ik heb, en anderen vragen met mij mee te doen.

Ik ga het vertellen en mijn ideaalbeeld, ja jou, mijn ideaalbeeld aan hen laten zien.

Zou dat helpen? De tijd zal het leren, ik zal mijn best doen.

Lieve groet van een verdrietige wereldburger