Rutger, mijn vierjarige zoontje, is lekker aan het buitenspelen. ‘Jezus, Jezus!’ hoor ik hem opeens luidkeels roepen. Ik weet niet wat me overkomt: loopt mijn lieve kleine jongetje daar hardop te vloeken? Ik wil naar buiten rennen om hem tot de orde te roepen. Maar dan hoor ik het vervolg: ‘Jezus’ roept hij nogmaals, ‘gooi alsjeblieft een wolkje naar beneden, want dat wil ik zo erg graag!’ Ik moet lachen: waar een christelijke kleuterschool al niet goed voor is. Helaas worden er geen wolkjes naar beneden gegooid. Zou zijn geloof tekort schieten?
Jaren later blijkt zijn dochter Sofia, op dat moment ook vier jaar, precies dezelfde wens te hebben. Maar zij pakt de zaak veel directer aan. Ze richt zich rechtstreeks tot de witte watten zelf: ‘Clouds, clouds, kom naar beneden!’ beveelt ze streng. Maar het mag niet baten: ook dit dringende verzoek blijft zonder resultaat.
De kinderwens blijft onvervuld.