Een toastje met camembert of brie, wijntje erbij, een bescheiden muziekje op de achtergrond. Hij was een echte levensgenieter, hield van lekker eenvoudig eten, dat hem nèt even dat gevoel van luxe gaf. Soms had hij dat nodig. Luxe. Vanuit zijn luie stoel genieten van een spectaculaire zonsondergang door de open serredeuren, de rust van de avond over zich heen laten komen. Los zijn van alle dagelijkse zorgen die hem de nodige hartaanvallen hadden bezorgd…
“Albert! Wat zit je nou weer voor je uit te staren? Zeg, als je toch niets te doen hebt, breng dan de GFT even weg.”
Annie moet het weer bederven! Geërgerd keert hij zich van het raam af, waar de grauwe huizen van de overkant hem aangrijnzen. Hij staat op en loopt naar de keuken waar hij zijn glas melk omspoelt en trekt zuchtend de zak met afval uit de houder.
Weer een illusie minder.