Ik kreeg hem toen hij acht weken oud was, zindelijk was hij en voelde zich direct veilig bij me.
In die eerste weken werd hij mijn liefde, vanaf dag één waren we vrienden voor het leven. Ik was geen dag meer weg van huis, hij wachtte op mij bij de voordeur tot ik thuis kwam.
Joris zorgde voor mij zoals ik voor hem zorgde.
Mijn vrienden negeerde hij en hij blies naar ze als ze me aanraakten
Met eten was hij heel kieskeurig maar snel wist ik wat hij wilde.
Slapen deed hij in mijn bed dicht tegen mij aan en sliep ik meer ontspannen dan ooit.
Bij het ontbijt zat hij op tafel en las samen met mij de krant.
Hij praatte, hij dacht, hij snapte me, hij was mijn zijn.
Hij was Joris, mijn kat.
Hij is niet meer, mijn Joris, hij overleed vannacht.
Ik huil, ik rouw…..