Ze zag oorzaak en gevolg vaak gespiegeld.
Zo dacht ze dat een dreigende, donkere wolkenlucht het gevolg was van haar gedeprimeerde stemming.
En dat de onophoudelijke regen erna de reactie was op wat ze allemaal in de ochtendkrant had gelezen.
En dat de botsing van de twee auto’s bij het kruispunt aan de overkant de logische consequentie was van haar algehele walging ten opzichte van politici en andere cultuurbarbaren en opportunisten.
En dat haar chronische rugklachten de onvermijdelijke straf waren voor het feit dat zij haar plastic verpakkingsafval niet zorgvuldig scheidde.
En dat de recente golf van afrekeningen in het criminele circuit werd veroorzaakt door haar neiging om te nagelbijten tijdens het kijken naar een spannende film.
En misschien was het ook allemaal wel zo…