Steden aan het water

Lieve oma,

Onlangs heb ik papa’s toeristenbootje  overgenomen dat hij op zijn beurt had geërfd na opa’s dood.

Ik ben er zeker van dat jij in het rusthuis nog vaak aan hem denkt.

Jij weet nog hoe het was in Singapore toen de torens nog  niet zo hoog waren. “Geef jouw ogen de kost, jongen”, zei opa steeds als ik met hem meevoer.

Dat heb ik altijd gedaan en nu kan ik mijn klanten de mooiste plekjes aanwijzen.

Ik vind het prachtig dat ‘ons’ bootje op deze foto even groot  lijkt dan het enorme schip dat bovenop het Marina Bay Sands Hotel de drie torens verbindt en waarvan ik weet dat er een zwembad ligt.  Als je daar zwemt zie je de hele skyline van onze schitterende stad.

Ik zal nooit een voet zetten in dat super-de-luxe gebouw maar wie weet vervoer ik ooit een steenrijke toeriste die een oogje op mij laat vallen en mij meetroont naar haar suite? Haha!

Dromen mag, niet?

Met dit schrijven, wou ik je vooral bedanken omdat jij samen met opa ervoor gezorgd hebt dat ik nu , zoals mijn papa,  een leuke job heb. Net als jullie trouwens heeft papa het schip steeds pico bello onderhouden.

Dat is een Italiaans woord en betekent zoveel als uitstekend.  Ik leerde het van een mooie dame die uit Venetië kwam. Daar hebben ze ook veel water maar slechts één hoge toren en neen, zij logeerde helaas niet in het Marina Bay Sands.

Mijn tijd zit erop, ik moet weer aan het roer gaan staan.

Dag oma, als ik nog eens bij je langs kom zal je het merken:  alle lichtjes van Singapore by night fonkelen in mijn ogen omdat ik zo gelukkig ben, en dat allemaal dank zij jou.