brief
Uitdaging
UBR-0017
Citytrip
Beste Margot,
Het was wel even schrikken toen we de emergency call hoorden In Sint-Pancras International, net nadat de Eurostar zich in beweging zette. We hoorden even later op het nieuws dat het station volledig ontruimd werd wegens brandalarm. Dat was dus op het nippertje. Inmiddels zijn wij veilig thuis geraakt en bleek dat de brand snel geblust werd.
In de sneltrein vroegen wij ons af of onze vertrouwde Eurostar na de Brexit een andere naam zal krijgen of gaan de Britten de Chunnel terug dichtgooien om zich nog meer op zichzelf te plooien?
Jij was weer jouw beste zelf, hoe je gezwind door het helse Londense verkeer slingerde.
Heb ik je al gezegd dat jij een van de weinige chauffeurs bent bij wie ik mij volledig op mijn gemak voel? De bewering van zogenaamde kenners dat ik in de wagen links van je zit en het dan lijkt of ik zelf de wagen bestuur is lariekoek.
De driejarige tweeling is reeds Engels maar binnenkort ga je dus samen met jouw oudste kinderen ‘willy-nilly’ de Britse nationaliteit moeten aanvragen om ongestoord in het land te kunnen blijven.
Nu ja, geïntegreerd zijn jullie al volledig: links rijden, in ponden tellen en betalen, bier zonder schuim drinken, rugby kijken, enz. Alleen de witte bonen in tomatensaus en sausages als warm breakfast vinden jullie maar niets, maar gelukkig hebben de Engelsen inmiddels door dat hun frietjes zoveel lekkerder zijn als ze tweemaal gebakken worden.
De kleinkinderen waren ook opgetogen over hun verblijf. Gek toch, maar mooi om te merken hoe kinderen met elkaar kunnen communiceren en opschieten zonder elkaars taal te verstaan.
Daar kunnen vele politici een puntje aan zuigen.
Hugs and kisses aan de hele bende en tot een volgend weerzien, voor of na de Brexit.