Schatjagen

Pol de egel doet zijn rondje door het bos. Het is een mooie voorjaarsochtend. Zo eentje waar de ochtenddauw over de bodem glijdt. Pol ademt eens diep in “Mmmm, heerlijk.” Na een poosje stopt hij bij de kleine blauwe deur die toegang geeft tot de woning van de familie Eekhoorn.

Al buiten kan Pol het gezellige kabaal van de eekhoorn-kinderen horen. De één is nog luider dan de andere. Mevrouw Eekhoorn opent de deur voor Pol en laat hem met een vriendelijke glimlach binnen. “Hallo Pol, je ochtendwandeling aan het doen?” Pol knikt en neemt plaats aan de ronde tafel die in het midden van het knusse eekhoornhuis staat. “Zeker, zeker, mevrouw Eekhoorn en toen ik hier voorbij kwam dacht ik, laat ik hier even gezellig een kopje koffie drinken. ”

Mevrouw eekhoorn lachte en schonk voor beiden een vers kopje koffie in. Net toen ze gezellig zaten te kletsen kwam Tip het jongste zoontje huilend aangelopen. “Oh maar Tip, wat is er?” vroeg mama.

Tip huilde nog iets harder.” Ik, ik mag helemaal niet meedoen met piraatje spelen en de schat zoeken,” snikte hij. Pol keek over zijn kopje naar de kleine Tip en zei toen “Zeg Tip, wat zou je ervan vinden om met mij op avontuur te gaan?” Tip zijn gezichtje klaarde meteen op “Op avontuur, een echt avontuur?” “Jazeker,” zei Pol.

Na toestemming van mama Eekhoorn gehad te hebben gingen ze op pad door het bos.Terwijl ze dieper het bos inliepen vertelde Pol over een oude gemene vos die vroeger in het bos woonde. Hoe hij altijd de andere dieren bang maakte maar ook dat hij in een holle boom een schat had begraven. “Zullen wij die schat zoeken Tip?”

Zo gezegd, zo gedaan. Na ruim een uur lopen kwamen ze bij een hele oude holle boom. Tip vond het wel een beetje spannend maar liet zich niet kennen, dit was tenslotte een echt avontuur! Voorzichtig liep hij dichterbij. “Pol? Leeft die vos nog?” Blijkbaar wat angstig geworden wilde hij zekerheid. Pol schudde zijn hoofdje, “Nee hoor, Tip wees maar niet bang, de oude vos is allang dood.”

In de holle boom lag van alles, oude stenen en takken. Tip was een beetje teleurgesteld dat er niet echt een schat van blinkend goud in lag. Met zijn kleine pootjes graaide hij nog wat in de boom en toen viel zijn oog op een prachtig blinkende steen. De steen had de vorm van een hart en blonk aan alle kanten. Tip keek naar Pol “ohhh mag die mee naar huis Pol? Dat is echt een schat.”

Pol knikte dat het mocht en zo gingen ze gewapend met een schat weer richting het eekhoornhuisje met de blauwe deur. Tip had het avontuur van zijn leven gehad en riep tegen zijn broertjes en zusjes. “Ik heb tenminste een hele echte schat gevonden.”