brief


Uitdaging
UBR-0030


Racisme

Beste Hans Verhaegen,

Op het  Vlaamse schrijversforum Azertyfactor.be ben ik één van jouw volgers.

In jouw recent stukje ‘Privileges’ schrijf je eindelijk de moed gevonden te hebben om openlijk tegen ‘racisme’ in te gaan. Dat is lovenswaardig, zij het dat racisme niet tot een ras, kleur of afkomst te herleiden is.

De Italiaans-Belgische zanger  Adamo, inmiddels multimiljonair, verklaarde op de Franse T.V. hoe hij als kind een haveloos bestaan leidde.  Zijn vader besloot destijds om de Zuiderse zon van Sicilië in te ruilen voor het zwart  van de Belgische koolmijnen.

Het licht inruilen om in de duisternis te leven en er geen cent rijker van te worden, integendeel om zijn ganse gezin in armoede te dompelen  in een wildvreemd land.

Hij was niet de enige om zulke keuzes te maken, die  levensbepalend en in vele gevallen nefast waren voor de volgde generaties.

Na Italië volgden ‘gastarbeiders’ uit Spanje, Turkije en Marokko.

Met Italianen en Spanjaarden kon het katholieke gastland goed overweg.  Met  Turken en Marokkanen werd het grimmiger, vanwege hun godsdienst en voor  Belgen rare manieren van leven.

De koolmijnen zijn nu  gesloten, de meeste stoflonglijders zijn inmiddels overleden maar hun familieleden  en nakomelingen zijn gebleven.

De meesten hebben zich goedschiks aangepast aan de wetten en gewoonten van hun gastland en er een levensstandaard verworven die in vele gevallen hoger reikt dan die van de ‘inheemse’ bevolking.

Maar dan zijn er de uitzonderingen, zij die geboren zijn om keet te schoppen en de gevestigde orde op alle mogelijke manieren te dwarsbomen.  Omdat men er van uitgaat dat zij de regel bevestigen worden door hun misdragingen  ganse  bevolkingsgroepen onterecht met de vinger gewezen.

En dan stel ik mij de vraag: is op die wijze zijn gelijk willen halen in een land met open grenzen geen extreme vorm van racisme?

over deze inzending

Titel: Racisme
Auteur: Gi
Aantal woorden: 300
Gepubliceerd op: 11 jul 2020