Bloedrode spetters liggen verspreid over de anders zo smetteloze gewhitewashte houten vloer. Ook haar jurk is niet ongeschonden en ziet er uit als volgespatte werkkleding van een kunstschilder. Moeizaam kruipt ze enkele centimeters achteruit, vlak langs de spiegelende aluminium poot van de eettafel. Haar rechterhand beweegt heen en weer.

Twee minuten geleden was dat nog anders.

Na een lange vermoeiende werkdag zit ze in haar hagelwitte jurk aan tafel. Drie kaarsen verlichten sfeervol haar eten: een geroosterd broodje met een halfdoorbakken hamburger en een frisgroene salade. Ze is gek op comfort food.
Ze pakt de bijna lege flacon die rechts van haar bord staat. Ze houdt het op z’n kop en knijpt er onbedachtzaam in. Eigenlijk een beetje te hard. De lucht die ze er uit perst creëert een explosieve eruptie met rondspattende ketchup tot gevolg.

Spotify speelt A Hard Day’s Night. Ze hoort het niet.
Ze boent.