Close up

Lang voor digitale fotografie bestond, betreed ik met John, de Nederlandse fotograaf het restaurant waar het buffet reeds klaar staat.

Cees, zijn assistent baalt: “Dat is veel te vroeg.”

Ik treed zijn mening bij: ‘Straks is die sla verlept en zien die paardenogen er vies uit.’

Ze kijken mij beiden verschrikt aan: “Paardenogen?”

Ik stel hen gerust: “Dat is Vlaams voor spiegeleieren.”

“Aan het werk,” zegt John en zet zijn dure fotoapparatuur klaar. Cees zoekt de klusjesman van het hotel en komt terug met een spuitbus doorzichtige vernis. Hij spuit het hele buffet vol met het goedje.

“Dit werkt altijd, “ zegt Cees: “voor het oog, niet voor de maag.”

Als we later de nieuwe hotelbrochure aan de directie voorleggen is met name de chef van het sterrenrestaurant in de wolken over de foto’s van zijn knapperig en ochtendfris buffet.

Over het trucje met de lak reppen wij geen woord.