Grandeur

Wie het gedicht: “A las cinco de la tarde” van Frederico Garcia Lorca beluistert, vindt de Spaanse taal de mooiste op de wereldbol, ook al versta je geen jota van wat er die namiddag om vijf uur gebeurde.

Charles de Gaulle, de voormalige Franse president, wist het wel. De letterlijke en figuurlijke grote man had iets met de vrijheidsstrijders van de Spaanse revolutie.

Volgens een ludiekere overlevering legde hij ooit rond kersttijd in een charmant Frans dorpje bij de kerstkribbe een krans neer met het opschrift: ‘Du grand Charles au Petit Jésus’.

Nog iets lichtvoetiger is het verhaal dat tijdens de pauze bij een toneelvoorstelling in een Parijs theater iemand naast hem in de herentoiletten zei: “Belle pièce, mon général,” waarop de Gaulle laconiek antwoordde: “Regardez devant vous, monsieur.”

In beide gevallen kan men zich afvragen of het om zijn letterlijke dan wel figuurlijke ‘grandeur’ ging.