Hij was zijn hele volwassen leven verliefd op haar geweest. Het was met geen pen te beschrijven hoe hij haar adoreerde en hoeveel zij voor hem betekende.
Elke ochtend deed hij het met haar. ‘Zonder’ kwam niet in zijn vocabulaire voor. Dag in, dag uit, zomer en winter, jaar in, jaar uit. Iedereen wist het.
Familie, vrienden, kennissen en buren vroegen zich af hoe hij het toch volhield. Het was namelijk niet altijd even gemakkelijk. Gelukkig had hij in al die jaren meer dan voldoende ervaring opgedaan. Ongeacht zijn omstandigheden wist hij haar dagelijks op het juiste moment naar haar hoogtepunt te leiden, stapje voor stapje. Enkele momenten daarna proefde hij dan haar warme vocht dat hij glimlachend en zachtjes kreunend tot hem nam. Dat was zijn climax.
En nu was het over. Zijn prachtige geliefde Moka, zijn Italiaanse koffiepotje, was niet geschikt voor de overgang van gas- naar inductiekoken.